آموزش خواندن مثنوی معنوی از راه موضوع ابیات- بخش نخست
15-16- تجلی الهی به مخلوقات، استعداد می بخشد
17- استعداد بخشیدن برتر از توشه بخشیدن است
18- خداوند به همۀ موجودات استعداد بخشیده است
19- خداوند استعدادها و توانایی های معنوی و فوق طبیعی را به انسان های پاک می بخشد
20- شما هم نباید اسرار ربوبی را به افراد بی استعداد بگویید
21- میان فهم اسرار ربوبی و سکوت رابطه ای وثیق است
22-23- خداوند به خاک و حیوانات نیز استعداد تغذیه بخشیده است
24- حیوان مأکول ( غذای ) انسان واقع می شود.
25- خاک وقتی بدن آدمی را می خورد که روح از آن جدا گردد
26- همۀ ذرات نیز خورنده اند و قانون آکل و مأکول یک سنت فراگیر است
27- 28- اشاره به رزاقیت خداوند سبحان
29- شرح رازهای الهی را به طور کامل نمی توان گفت
30- همگان به سوی نیستی می روند مگر آنان که به حق باور دارند. زیرا « هو الحیّ القیوم»
31-32- بندگان پاک خدا از حیطۀ زمان و مکان رهیده اند
33- بخشندۀ حقیقی کسی است که هستی خود را ببخشد
34- بخشندۀ راستین جاویدان است
35- انسان های پاک با یکدیگر متحد و یکدل اند
36-38- سَرَیان شعور در عالم هستی
39-یقین خورندۀ اوهام و خیالات است.(به عبارتی قانون آکل و مأکول در عالم معنویات هم جاری است. )
40-41- همۀ موجودات خواه طبیعی و یا غیر طبیعی، غذای ویژه ای دارند
42- طعام پاک از آنِ روان های پاک و از پارسایان است
43- وقتی طبع مادی آدمی به سوی معنویت گرایید، روحش به آرامش می رسد
44- غرق شدن در نفسانیات، انسان را پژمرده می کند
45-46- هر گاه طبع نفسانی انسان تغییر کند، به نشاط و شکوفایی روحی می رسد
47-48- اگر آدمی از خوردن طعام های نفسانی بپرهیزد، زمینۀ وصول او به بوستان های معنوی فراهم می شود
49- شرط دو باره متولد شدن، آن است که از حیوانی زیستن پرهیز شود
50-62- بیان مراحل تکاملی انسان تا رسیدن به تولد دوم
63-68- دنیا نسبت به آن جهان، مانند رَحِم است نسبت به دنیای بیرون از رحم
داستان خورندگان بچۀ پیل از حرص و گوش ندادن به نصیحت پیر خیر خواه
69-78- حکایت در بیان کُنِش نفس امّاره و هشدار صاحبدلان به انسان ها
79- 90- عارفان ربانی تحت حمایت خداوند هستند
91-92- بی تاب شدن موجودات از شنیدن پیام حق
93-94- نقد ظاهر بینان
95-96- سماع باید خودبینی را بزداید نه آنکه بر آن بیفزاید ( اشاره به هدف سماع که مبارزه با نفس است نه لذت بردن )
97- تفسیر دست افشانی در سماع
98- شوریدگی عمومی در سماع
99-100- دیدن و شنیدن سماع پدیده های طبیعی، چشم و گوش باطنی می خواهد
101-103- ضرورت داشتن حواس باطنی
104- 106-ادامۀ حکایت خورندگان بچه پیل
107- غیبت کردن از دیگران و کیفر آن
108- محاسبۀ اعمال بندگان، توسط خداوند
109-110- محاسبۀ بندگان، توسط دو فرشته به نام های نکیر و منکر
111- آن جهان جای فریبکاری نیست
112-119- کیفر اخروی و تجسّم اعمال
120- در آن جهان حجاب ها کنار می رود و چشم آدمی تیز می شود و باطن هر چیز را می بیند.
121-122- بیداری در آن جهان دیرهنگام است و به بیننده دیگر سودی نمی رساند
123-125- زندگی دنیوی، زنجیره ای است از جان کندن ها و مرگ های پیاپی
126- تمثیلی بر مفهوم پیشین
127-129- گذر عمر را با گرایش به پاکی ها جبران کنید
130- 132- به جای آنکه قبرت را بیارایی، روحت را با صدق و صفا زینت بخش
133- گنبد و بارگاه مجلل قبور، مورد پسند اولیای الهی نیست
134-137- نقد ظاهر پرستان و ستایش اهل باطن
بازگشتن به حکایت پیل:
138-155- هشدار ناصح خیر خواه
156-161- نتیجه گیری از حکایت
162-163- انبیا و اولیا نسبت به کژی های مردم، ستّارند و عیوب آنان را می پوشانند. ( این صفت خداوند است )
164-170- گناه کردن، مانع از اجابت دعا می شود
171- ما درون را بنگریم و حال را
بیان آنکه خطای محبان بهتر از صواب بیگانگان است نزد محبوب
172-177- حکایت در نقد ظاهر بینی و تاکید بر اصالت باطن
178- ستار بودن اولیاء الله ( تاکید مکرر بر این امر نشانۀ اهمیت آن است)
179- التماس دعا از محضر پاکان و پارسایان.
( پایان این فراز و ورود به فراز بعدی سخن )
